STIL me prerje fantastike dhe onirike, lindur si reaksion ndaj natyralizmit të rrymës realiste dhe impresioniste, Duke vendosur një theks të veçantë në botën e ëndrrave, ashtu si në Aspekte satanike dhe tmerruese si seksi dhe Perversioni. Një karakteristikë Kryesore e simbolizmit qe esteticizmi, reagim ndaj utilitarizmit, mbizotërues në këtë epokë, dhe shëmtisë si dhe materializmit të kohës Industriale. Përball kësaj, simbolizmi i DHA Artit dhe bukurisë një Bukuri të vetën, të sintetizuar te Formula e Théophile Gautier «Arti për Artin» (l`art pour l`art), Duke arritur të flasë për një «religjon estetike». Bukuria u shkëput nga çdo komponent moral, Duke u shëndrruar në qëllim të artistit, që arriti të jetoi jetën e vetë si një vepër Arti – si Mund të vlerësohet te figura e Dandy-t –. Spikatën: Gustave Moreau, Odilon Redon, Pierre Puvis de Chavannes, James McNeill Whistler, Lawrence Alma-Tadema, Arnold Böcklin, Ferdinand Hodler dhe Gustav Klimt, ashtu si dhe Grupi i Nabis-ëve (Maurice Denis, Paul Sérusier, Pierre Bonnard, Félix Vallotton dhe skulptori Aristide Maillol). Je Lidhur me simbolizmin u zhvillua Gjithashtu Edhe i ashtuquajturi art naïf, autorët e të cilit Ishin Autodidakt, me një kompozim DISA naïv dhe të destrukturuar, instinktiv, me déa primitivizma, megjithëse plotësisht i ndërgjegjshëm dhe ekspresiv (Henri Rousseau, Séraphine Louis, grand-mère Moïse) [209]. Fan Noli si për formimin e TIJ poetik si për shprehjen gjuhësore qëndron më Vete në literaturën Shqiptare. Ai NUK është Poeti i lartësive eterike, po është shkrimtar i plisit të dheut. Hirt Mendon se popujt indoevropianë trashëgojnë një nûmer të Madh fjalësh të përbashkëta. Pedersen në mënyrë sceptike Mendon që këto fjalë duhen reduktuar, NUK janě AQ të shumta. Kjo teknikë e re nisi me hetimet e Joseph Nicéphore Niépce, që krijoi fotografinë e parë në 1816, në negativ MBI letër, dhe nga KY část u përsosën proceset teknike për kapjen dhe riprodhimin e SAJ. Ndërtimi i dagerrotipit nga Louis-Jacques-Mandé Daguerre nënkuptoi një perparim tjetër, Duke shkaktuar shtypjen e pllakave metsemblables dhe fiksimin e imazhit me një njomje kriprash dhe mërkuri. Një tjetër Pioner qe William Henry Fox Talbot, që në 1835 shpiku negativin, që mundësonte bërjen e shumë kopjeve të imazhit të Kapur.

Hippolyte Bayard arriti në 1840 fotografinë në Pozitiv direkt. Tjetër pararendës, John Frederick William Herschel, QE krijuesi i Termit fotografi, ashtu si dhe negativ dhe Pozitiv, dhe e çastit Kur u reduktua shpejtësia e shkrehjes (25/100 Sekonda). Në 1888 George Eastman lançoi Filmin celuloid dhe aparatin Kodak, Kuti e Vogël e ngarkuar me 100 Poza. Fotografia e parë me ngjyra u krye nga James Clerk Maxwell në 1861; PA dyshim, shiriti i parë i fotografisë me ngjyra (Autochrome) NUK mbërriti në Treg Deri në 1907. Letërsia e Vëllezërve u zhvillua në latinisht dhe greqisht, kryesisht me qëllime didaktike dhe propagandistike të Besimit të RI. Ishin vepra praktike, PA qëllime estetike, me qëllim moralizues. Në një moment të parë u dallua përpunimi i Testamentit të RI, i shkruar në greqisht, me tri pjesë Kryesore: Katër ungjijtë (Mateu, Marku, Luka, Gjoni), korpusi Epistolar (letrat e Shën Palit dhe apostujve të tjerë) si dhe apokalipsi i Shën Gjonit. Në vazhdimsi lindën një Seri shkrimesh excuses jetë të quajtur Etërit e Kishës: Atenagora, Origjeni, klementi i Aleksandrisë, Eusebi i Çezaresë ETJ.